nihayetlerim...

2 Adet nihayetim var;

1.si: Nihayet Rüyacığım iyileşmiş, dün öğlen son antibiyotik iğnesinide yaptırdım, gün atlamamak için, devam edelim derse diye hemen akşam doktora götürdüm; ne boğazlarında ne kulaklarında kızarıklık kalmamış,ciğerlerde iyileşmiş, kocaman bir ohhh çektim. Sesi kısık rüyanın sanırım poposunun pişiğine ağlamaktan kısıldı ama ses kısıklığı bir hastalık göstergesi değilmiş,sevindim.

"Elif hn.Rüyayı hasta,grip olan kişilere yaklaştırmayın şu an vücudu güçsüz" dedi doktorumuz, ve ben sabah kalktığımda kör kütük grip olmuştum, ee bu kadar uykusuzluğa,strese vücudum anca dayanabildi demekki.

2.si: Nihayet Beril ve Zeynep ile buluşabildik, Benim minik kuzumun tek başına hergün defalarca dolaştığı bahçesine arkadaşıda eşlik etti. Aramızdaki mesafe yaklaşık 15 dk.falan olmasına rağmen biz aylardır buluşamamıştık, kısmet bu çarşamba günüymüş. Geç oldu ama güç olmadı. Güzel dudaklı Beril ve annesi Zeynep çok tatlılar ve kaynaştık hemen.
Beril, benim hastalığından dolayı son derece mızmız olan kızımı her fırsatta öpmek ve tokasını almak istedi ama benim küçük cadı her müdahaleye ağlayarak yanıt verdi. Aslında ben niye anlatıyorum ki, Zeynep o kadar güzel anlatmış ki günümüzü benim anlatmama gerek bile kalmamış bence.

Aralarında sadece birkaç gün olmasına rağmen, her çocuk kendine özgü bir karakter; Beril çok güzel konuşuyor mesela...Annesi inan(a)masada çok güzel ve apaçık Anne diyor..Benimki bana Aba diyor:)) arkadaşız ya biz:))
Hergün blogtan takip etsekte karşılaşınca insan yepyeni biriyle tanıştığını anlıyor ,yeni ama güzel insanlarla tanışmak.Ben çok mutlu oldum ve devamının gelmesini çok arzu ediyorum.Birde 4 gözle Özleminde Eskişehire gelmesini bekliyorum.

Rüyanın herdaim kendinden önce giden göbeğine aldanmayın sakın, Beril onun ablası gibi duruyor yanında.

Bence birbirlerini tanıdıkça daha güzel kaynaşacaklar; İzlemek güzel onları, hayret ediyor insan nasılda büyüdüklerine......