İlk defa bu kadar uzun bir ara verdim sanırım...
Tamam zamansızlık etken ama moral daha bir etken galiba...
Yaşına göre köklü değişiklikleri oldu miniciğimin, sarsıldı(k)...
Ben de sarsıldım, insanların nasıl bu kadar şerefsiz olabilecekleri karşısında en çokta...
Ben verdikçe almaya doyamayanların doyumsuzluğu beni tamamen ortada bıraktı, bir tabir var ama kullanmayayım burda...
Sil baştan başlamak gerek bazen, hayatı sıfırlamak demiş ya şarkıcı :)) Sil baştan başladık küçük kızımla hayatımıza...
Sonsuza dek kapattım bakıcı sendromumuzu, evet sancılı oldu alışma dönemimiz, ama ilk defa bugün alıştı diyerek ayrıldım onu bıraktığım kreşin kapısından, az önce öğretmenini aradım "müthiş" bugün dedi...
İlk 2 gün oyun oynamak için gittiğini sandığı okuldan beni öperek göndermişti, o günden bugüne her sabah ağlayarak girdi o kapıdan...Her sabah "okula ditmim anne" diyerek...
Bu sabah, "okulda pembe hamur oynicam anne" dedi...Öğretmeni pembe hamurla oynatmış onu bugün...
Kısa zamanlarda çok gezmeler yaptık kızımla, bu boğucu dönemlerde kaçış oldu bize bir nevi, çok iyi geldi...
İş yerinde işler o kadar yoğun ki, çoğu zaman hangisinden başlayacağımı bilemediğimden, hiç birine başlamadığım bile oldu, sanırım aynı döneme rastlayan geçici depresyonumun da etkisi oldu...
Güzel bir planımız var bayram tatili için, eğer gerekli evrakları yetiştirebilirsek...Kuzucuğum vesikalık fotoğraf bile çektirdi, dünyanın en önemli işini yapıyormuşçasına takındığı ciddi tavır karşısında kahkahalarımı tutamadım, ben kahkaha atarken o objektif karşısında gülmemek için nasıl kendini tuttu, o hali çok daha komikti...O fotoları da paylaşmak isterim sizinle...
Kıvırmadan yürü kızım diyorum bazen ona:) O bel ve popo nasıl birbirinden ayrılıyo, çok gülüyorum...
Okulda öğretmeni parmak boyası yaptırmış bir gün...Öğretmeni, Yahu bu kıza hiç mi yaptırmadınız siz bu boyadan diye sordu?:)) Çok istedim ama cesaret edemedim, size sakladım dedim:))
Videoya çekmişler, dirseklerine kadar iki elini birden boyaya sokup, kağıda sürüyor, kağıt boyadan olmuş adeta bir tahta, başka kağıtta istememiş:))resmen seyrederken altıma kaçırmak üzereydim:))) Buzdolabımızda asılı şahaseri, postmodern bir çalışma:)))
Ben....
Çok küstüm insanlara, şaşırdım, inanamadım....
Bu bana yapılır mı? dedim...Bir daha dememek için kendime söz verdim....
***Sibelim fotolar senin için, çok yakışıyor kızıma bu kıyafet:)))
