Benim havamın yerinde olması için, birçok etken birarada olmalı galiba...
Rüya hasta olmamalı ilk evvela, hava bahar tadında olmalı, evet belli bi yaştan sonra insan daha takmaz oluyor ama farkındalıkları da artıyor, o yüzden motive edenleri çok olmalı...
Herneyse, minişimin halsizliği, yemek yememesi bağırsaklarındaki rahatsızlıktanmış, patates, lapa pilav,ayran, yoğurt ve bunlara eşlik eden bağırsak düzenleyici ilaçlarla da olsa yine de çok gezdik bu haftasonu...
Yemek yemesi için yapmadığım maskaralık kalmadı, suratımıza etiketler yapıştırdık, benimkini görseydiniz, sadece gözlerim görünüyordu...
Konuşmalarına bayılıyorum, herkes kendi çocuğunun ilk konuşmalarına bayılıyordur...Önceden çocuğunun her yaptığını, her konuştuğunu anlatan ve bundan acayip gurur duyan insanlara ne gözle bakıyordum hatırlamıyorum, sanırım, ne var ki bunda her çocuk yapıyor bunları diyorumdur herhalde, amaaa durum o kadar basit değilmiş işte, bu, insana en fazla haz veren şeymiş, bir de herkesin hayran olmasını beklemek diye birşey varmış, elde değilmiş....
Ne kadar çok; düşmek üzereyken; ah düşeme
mm..derse, hadi derse, yemem derken kafasını çevirip, gözünü kapatırsa, şımarık bir suratla defalarca anne derse, ben o kadar çok allahım sen ne kadar tatlı bir çocuksun diyorum, tek benimki sanıyorum, onu anka sanıyorum, eşsiz sanıyorum..Anneliğin bencilliği böyle birşey sanırım...
Sonra; aklıma gelen tanıdığım tüm anneleri film şeridi gibi kafamdan geçiriyorum ve o da benim gibi seviyor, benim gibi hissediyor, ne kadar çok seviyordur yavrusunu, benim gibi diyorum. Aynı şeyleri hissettiğimizi bildiğimden seviyorum anne olanları ben, hiç tanımadıklarımı bile "anne" oldukları için sevebilirim...
Aylardır aradığım "Anne İş' te" adlı kitabı buldum nihayet, kitapçı var diye cevap verdiğinde şaşırdım resmen, başladım okumaya , hatta yarıladım bile...
Yok yok havalar biraz düzelsin gitmem lazım İstanbul'a, hatta çocukluğumun, gençliğimin mekanı Bakırköy'e, şöyle bir inmeliyim Ebuzziya'dan sahile....Belki bir Taksim bile yaparım...
Sabahları hiç ağlamıyor arkamdan artık, el sallıyor, kitapta yazıyor- anne çocuğunu bakıcısından bile kıskanır- diye...Vallahi hiç kıskanmıyorum, gözüm arkada değil, ben bunun aylar sonra tadını çıkarıyorum...
