Sabah güneşi gördük biz, hava 1 derece de olsa gördük neticede:))
Güneş gözlüklerini takıp havalı havalı yürüyen bu kızla, akşam pijamalarını giymiş, sürekli ağlayan kızın aynı kişi olduğuna inanamıyorum bazen...
Bir anı hatırlatıcı olsa keşke yakama takabileceğim çip şeklinde; öfkemi kontrol edemediğim zamanlarda bir televizyon açsa önüme; hem gösterse hem de avaz avaz bağırsa;
Sen de bir zamanlar çocuktun, aynılarını yaptın,
diye!!
Hatta şöyle kafamın arkasından itekleyerek çaksa şamarı, beni kendime getirse!!!!
İstanbul' a gidiyoruz bu haftasonu, ana-kız...
Yolda çok eğlenceli bir anne olmalıyım....:)