Fotoğraf çekmiyorum, perişanlıktan galiba:))

Sanırım 1 haftadır, bugün iyiyim artık...
Kreşe 2 gündür gidiyor, sabah bırakıyorum, ben gidiyorum anneciğim, akşam gelicem diyorum, öpüyor yanağımdan çıkıyorum...
Özlem öğretmeni:)) Maşallah maşallah, ne kadar sıcakkanlı bir çocuk bu diyip duruyor, tahtalara vuruyoruz tabi ikimiz de:)

Evde bırakıp çıkmaktan daha rahatım nedense, orda çok insan olduğundan mı acaba? Bilmiyorum...

Her işte bir hayır vardır, diyorum, içimdense böylesi daha iyiymiş galiba demekten kendimi alamıyorum...
*
Babasının işe gitmesini değil, yanında olmasını istiyor...Kim istemez ki?
Babası ise, onun aşkından ölüyor....
Babalar nasıl olmalı? Bu hafta bu konuyu yazıyoruz....
Annelerin Dünyası' nda...TIK.