Sabahtan beri internette arıyorum ve bir türlü bulamadım;
Çocuklar Kafalarını kolarını bir yerlere çarparda, ebeveynlerde o eşyaya kızarlar ya, işte ben bu duruma aşırı uyuz oluyorum, öyle bir durumda ben kızımın vurduğu yerini öpüyorum ama hiç eşyaya vurmak kızmak gibi bir davranışta bulunmuyorum ve bunun doğrusu ne diye de merak ediyorum...Bu konuyla ilgili bir yazı arıyorum ama Google bu konuda çuvallamış bence...
8 yorum:
elifçim,
beril de sık sık kafasını, kolunu bir yerlere vuruyor. ben şimdiye kadar hep kızım daha dikkatli olsaydın, olmazdı. bir daha dikkat edersen canın acımayacak diyorum.
bilgim yok ama eşyayı "ah de" deyip eşaya vurmanın ileride kendi hareketlerinden dolayı başkalarını suçlayıcı bir davranış tarzına dönüşebileceğini düşünüyorum. asla bir bilgi değil bu, düşünürken öyle olabileceğini düşündüm sadece. doğru mu bilmiyorum ama benim doğrum bu.
Eşyaya vurmak, çocuğu vurmaya alıştırır gibi geliyor bana Zeynepciğim..
O zaman hemen bir Üstün Dökmen tara derim...
Çünkü aynen ben de sinir oluyordum sonra bir pazar programında izledim ne kadar doğruymuş dedim...
Diyor ki kendisi:
"çocuğunuz bir yere mi çarptı gidip onu al işte dövelim aman da benim kızımın/oğlumun canını acıtmış demeyin sakın çünkü eşyanın bir suçu yok o yerinde duruyordu çocuğunuza söyleyeceksiniz "bak bunun yeri burası sen dikkatsizlik yaptın geldin çarptın canın acıdı oysaki dikkat etmeliydin" demeliyiz...
Yoksa ilerde büyüdüğünde de bir suçunda kabahatinde suçu sürekli karşı tarafta arayacaktır çünkü küçüklüğü böyle geçtiğinden..."
defne de bazen yapıyor onu, sabırım bakıcıdan öğrendi çünkü biz hiçbir zaman bir eşyaya ya da bir kişiye vurmuyoruz. Buna sanırım animize etmek deniyor, eşyayı canlı bir nesne gibi düşünüp ondan öcünü alıyor bir anlamda. Tabi ki canlı cansız herhangi birşeye vurmak kesinlikle öğrenmesini istemeyeceğimiz bir davranış, o yüzden doğru değil. senin de dediğin gibi vurmaya öç almaya alıştırır bence de.
sevgiler...
elif, biz bunu defdef rüya yaslarındayken pedagogumuzla konusmustuk. düstügünde onun canını yakan esyaya vurmak cocuga düsmesinin sebebini o esyaya yükelemeye denk geliyor. Yani düstün mü? Al sana masa, suclu sensin, benim düsmemde hic hatam yok, beni düsüren sensin. Aslında dikkatli olsa düsmeyecekti, bunu kavramasını engelliyor. O yüzden düstüğünde ve aglama krizine girdiginde onu kucagına alıp, sarılıp canının acısını paylasman gerekiyor, evet biliyorm cok acıdı, bak bende düstüğümde böyle acımıstı söyle olmustu gibi. Birazdan acısının hafifleyecegini izah edersen de işe yarıyor. Gercekten canı acımadı ise düstügünde ah vay amanın gibi ifadeler kullanmaktan da kacınmalı, cunku bu durudma da kendi düsüsünü önemsiyorlar. Sen canının yanmadıgına kanaat getirirsen ve o da tepki vermiyorsa, bu düşüşü pek umursama, o da unutacaktır. Cok konustum belki ama biz de bunu sorararak arastırarak ögrendik ve bizde cok etkili oldu. Paylasmak istedim. Öperim yüramı...
Tuğbacığım hah şöle ya ne arattırıyosun beni internetlerde yafu...
Elif'cim herkes zaten aynı yerde birleşmiş... Ben de Üstün Dökmen'i izlerken öğrenmiştim bunu... O zaman çocuğum filan yoktu ama ne kadar doğru deyip aklımın bir köşesine yazmıştım... Şimdi Nilsu bir yerini vurup acttığında daha dikkatli olması gerektiğini anlatıp birazcık acıdı ama geçecek diyorum...
funda,füsun ve özlem çok teşekkür ederim, demek ki yanılmamışım hislerimde,sağolun..
Yorum Gönder