Annem geldiğinden beri, sabah evden çıkarken daha huzurla çekiyorum kapıyı...İnsan bir kendinde sanıyor derdi, sıkıntıyı..Eğer çocuğunu hiç tanımadığın birine emanet ediyorsan bu dert hiç bitmez kalıbımı basarım, sadece çok iyi birine rastlamadıysan. Alelacele kurulmuş ilişkilerde hep bir eksik ararsın...Aramana bile gerek kalmaz çoğunlukla... Ben eve geldiğimde bitmiyor annemle ilişkisi, onun da elini tutuyor..Hergün birlikte olduğu insanın elini tutmuyor....Ayakkabısını giydirmiyor...
17 yorum:
Canım ya,
Güvenmek inanmak zorunda kalıyor insan ne yapsın içinde yaşasanda fırtınaları...Allah kötü insanlarla karşılaştırmasın...
Üzme kendini biliyorum bunu yapmak çok zor sölerken ben bile nasıl yani diyorum ama güvenmek zorundayız ne yazık ki mecbur olduğumuz konularda insanlara...
ah ah canım benim yaaa o kadar iyi anlıyorum ki seni
üzülme ne olur, sen çalışan bi annesin umarım çok hayırlı ve başarılı evlar olacak ilerde ve seninle gurur duycak
ama senin için nasıl rahatlatıcan onu bilmiyorum
kııııııısss valla imkan olsa ben bakardım rüyaya:(
Annen size uzak mı canım, yani başka şehirdemi? ben o kısmı kaçırdım sanırım :( hani annen bakardı açısından diyorum ama demek ki uzak, tamam geç bu kısmı unut ;)
Canımm diplere inme bak hafta da bir tutuyor senin de benim gibi :)şaka bir tarafa zor tabii ki ama onun geleceği için çalıştığını düşününce keşke ben de çalışsam diye düşünüyorum bazen, inan buna..
Hiç üzme kendini lütfenn, tut bakimm elimden tut tut çıkartıcam seni dipten :):)
çalışan bir anne ve babanın çocuğu olarak çok iyi anlıyorum....
Ne demeliyim bilemedim şimdi... Ama anlıyorum seni Elif... Hem de çok...
Nalancığım, çok haklısın, öyle yapıyorum da napim işte, kalbim evde kalıyor.
Meltemim umarım öyle olur ya da suçlar beni neden bıraktın bakıcılara diye.sağol canım benim.
Melikem, Geliboluda yaşıyorlar bizimkiler.gerçekten ha ben mütemadiyen batıp çıkıyorum:))
Elçin, ben de öyleydim...
özlemciğim, çok zor çok.
Elif'cim benim de annem var şimdililik evde Japon neredeyse 11 aylık oldu,1 yaşından sonra gidecek,kara tasalardayım,offf ne zor...Hepimizin karşısına harika insanlar çıkar umarım
Elif'cim, ben çok iyisini buldum sansam da bizde de problemler oluyor hiç merak etme. Doğduğundan beri aynı insan bakıyor ama ben evdeysem İdil herşeyini bana yaptırıyor. Aynı dediğin gibi ayakkabısını "annem giydirsin", tuvaletini "annem yaptırsın", yemeğini "annem yedirsin" şeklinde.
Bazen çok sevdikleri için zararda verebiliyorlar. Grip olduğu halde koyun koyuna yatmalar, öpmeler vs. Yani maalesef çalışınca buna katlanmak zorunda kalıyoruz. Annesi yanında olup benim gibi yaşlı olup bakamayacaklarda var. Kendini ne olur kötü hissetme, biraz zaman ver, her gecenin bir sabahı var, bunlarda geçecek... Yuvaya vermek için çok küçük, biraz büyüse yuvaya verirsin, en azından kafan rahat olur..
Keşke seni rahatlatıp "ohh" dedirtecek birşeyler söyleyebilsem ..
Sadece öpüyorum. SABIR
Ben sağlık nedenleriyle hamileyken işi bıraktığımda doktorum, 'Değerini bilir umarım ileride..' demişti. Umarım senin kızın da bu zorluğun değerini bilir..
Yakın olsak, gel benimkilerle oynasın büyüsün derdim inan...
Seren, gönderme anneni dursun, bağla eve bişiler yap:)
Ayşenim çok şey dedin zaten sağol, öpüyorum seni.
Elifim sen ne şahane bir annesin, hiç şikayet ettiğini duymadım, üstüne bir de yakın olsak diyorsun, canımsın ya...
Hepimizin gözü arkada kalıyor. Eve gelince bana '' ditt'' diyor ve teyzesine sarılıyor gitmsin diye ne yapayım ben şimdi. Şükür yine iyi bir insana denk geldik.
Şöyle düşünmek istiyorum, aynı şeyi ben de yaşadığım için;
çocuk annesini, anneannesini diğerlerinden ayırt ediyor galiba...
Yani bunlar aileden...
bu yüzden mi? bu yüzdendir bu yüzden.........
ya aslında şu var Elif ne yaparsan yap annende baksa veya kayınvaliden kızkardeşin en yakının ne olursa olsun insanın illaki aklı ve kalbi evde oluyor bunu yok sayamıyor yok sayda demiyorum.Ama hani, bu çok yakınında olsa değişmiyor bu bir gerçek aklın hep kalıyor ben babası bile olsa acaba içinde kalabiliyorum çoğu zaman bu çok normal yani. Sonuçta çocuklarımıza haksızlık ettiğimizi ben düşünüyorum ve onlara çok hak veriyorum. Ama madolyonun birde öteki yüzü varki evinizin ve çocuğunuzun geleceği için onların hiçbir konuda madur olmaması için bu fedakarlıkları yapıyoruz buda onlar için gene. Belki Rüya şimdi küçük bunu anlayamıyacak yaşta ama bir kaç sene sonra umarım daha iyiy idrak eder ve umarım bizimkide aynı şekilde idrak eder.Napalım canım benim hastalık olmasında bazen bunları yaşayacağız keşke ülkemizin şartları gerçekten iyi olsada bizde bu zorunlulukları yaşamasak.
dün eve gittiğimde annem gelmişti istanbuldan o kadar mutlu oldum ki, Duru hanımın mutluluğu tabii ki beneden 10 kat fazlaydı..bana bakmadı bile..şu an için memnun olduğum bakıcının 13 aylık sıpa giderken sokak kapısını yüzüne kapatıvermiş..anneannesi yemeğini yedircekmiş, anneannesi uyutacakmış..ne kadar bakıcım iyi desemde tahlil edemedim bir türlü kadını..sanki numaracı bana rol yapıyor gibi geliyor..herşeyi çok iyi süper yapıyormuş gibi davranıyor..hani bir günde şunu yemedi ağladı falan hiç demiyor..herşey mükemmel nasılsa??ama çalışmaya mecburum ve de güvenmeye..
Esracığım, gerçekten çok şanslısın öyle birini bulduğun için, istememesinden bin kat iyi emin ol.
Denizim ya, ben de öyle düşünmek istiyorum.
Sibelciğim, haklısın ama güven işi girince işin içine herşey zorlaşıyor.
Evrim, aynı aynı, o kadar bizi anlattın ki şimdi.
elifcim olumsuz düşünme bence, bu sıpalardaki anneanne düşkünlüğü manyaklık seviyesinde, şimdi bize gelsen dersin ki bu füs kesin bu çocuğu dayaktan öldürüyor hergün, bana arabasını bile ittirtmedi dün defne, anneanne itecekmiş, yemeğini o yedirecek, altını o alacak, oyunu onla oynayacak ben üvey anne, ben dibin de dibindeyim anlayacağın, çok bozuğum
bende calısan bır anneyım sızı cok ıyı anlıyorum kım bakarsa baksın aklımız sureklı evde kalıyor yemek yedımı uyudumu su
reklı tedırgınlık ıcındeyız yavrularımız allaha ve bakan kımselere emanat
Yorum Gönder