Defalarca söz veriyorum kendime; konu ne olursa olsun,tutamamak en büyük rahatsızlığım, büyük küçük bir sürü söz bir sürü karar, içimden "bunu böyle yapmayacağım artık". Ama uygulayamadığım noktada omuzlarım düşüyor,kendime güvenim azalıyor, sözlerimi tutacağım diye bir daha söz veriyorum......
.
Kendime veripte tutamadığım sözlerim alışılmış benim için, aslında en büyük gayem kızıma verdiğim sözleri yerine getirmek, şimdiye kadar başardım şükür ki; 15 aylık bir bebeğe şimdiye kadar verilmiş sözler ne olabilir ki; - Mamasını yemeden önce parmağıyla gösterdiği bahçeye çıkmak istediğinde; söz kızım yemeğini ye çıkaracağım; her seferinde yerine getirdim. Gezerken gördüğü parka gitmek istediğinde; tamam anneciğim ama önce bir yer bulup oturalım,söz getireceğim seni salıncaklara, her seferinde götürdüm, bunun gibi yapılası sözler....
.
Büyüdükçe verdiğim sözler de büyüyecek biliyorum, kendime davrandığım gibi davranmamak için güç istiyorum kendime...İşe kendime verdiğim sözleri de uygulayarak başlamalıyım sanırım.Bak yine söz verdim.....
8 yorum:
ay cnm ne sözler veriyoruz da tutamıyoruz bi bilsen berkay mesela güvenmez bazen bana.oğlum söz derim yok sen yapmazsın der.naapalım yalancı çıkıyoruz bazen ama mazeretimiz oluyor.daha az söz veriyorum yada araya virgül koymak zorunda kalıyorum.mesela oyun oynayalım diyor tamam ama işim biterse diyorum.napalım:)
İnsanoğluyuz işte ama bunun farkında olmakta büyük bir adım bence. Yani gerektiğinde tutulabilecek sözler vermek. Birde özür dilemek var mesela bence çok önemli. Ben bazen Tarkan'ı bilmeden ağlatınca veya canı yanıp ağlayınca veya örneğin ilaç vermem gerekirde o istemez bazen zorla verirsin ağlar ya o zamanlarda hep özür dşlerim annecim derim belki refleks çevremdekilerse garipsiyorlar bu durumu el kadar çocuk ne anlar özürden sözden diyorlar bence onlar her verilen sözü de her edilen özürü de herkesten iyi anlıyorlar.
Begümle hiç böyle diyalogumuz olmadı :=)
(elif kendi bloguma yazdım ama içime sinmedi geri gelip kopyaladım bu yazıyı gözünden kaçar diye)çok ufak 15 ay ben olsam yollamam.çalışıyorsan eğer annene yada güvenebileceğin birine emanet et derim ezilmesin çocuk o daha şevkat bekler.kreşte ne kadar bakılırsa bakılsın eksik kalır.tek kişinin bakması ilgilenmesi onu daha mutlu eder.bence 1 sene daha bekle.şimdi gidip kreşlere sorsan onu almak için sana süslü süslü laflar edecekler.hepsi para kazanma telaşı.sen çocuğunun psikolojisini düşün.kreş harika birşey çocuklar için ama 15 ay erken.
elif merhaba ben de serpil de yazdığın yoruma haddim olmayarak fikrimi söylemek istedim
15 ay kreş için çok ama çok erken inan hangi kreş pedogoğuna ya da psikologa sorsan gereksiz olduğunu söyleyecektir
bende sadece gymboore de anne-çocuk oyun grubuna götürmüştüm nehiri iki yaşındayken bi süre..
şimdi iki ay sonra tam 3,5 yhaşında olacak ve henüz hiç göndermedim bu kış bizde başlıyoruz
kıyamam rüya da dünya tatlısı maşallah
Serpilciğim, söz verip tutmak çok önemli geleceği için...
Burcu, sen daha deli..
Tarkanın annesi bende dilerim özür Rüyadan yanlışlıkla yaptığım şeyler olursa..
Güneşciğim,neden olmadı ki?
Serpilciğim,çok sağol öncelikle, güvenebileceğim birini bulsam zaten hayatta göndermem kreşe, benimki sadece bir alternatif arayışı,anaokulu öğretmeni olduğun için tecrübenden yararlanmak istedim, bende hiç istemiyorum zaten de.....
Meltem,rica ederim öncelikle yorum yazmana sevindim.Çok erken biliyorum ama aklım hep evde....
Merhaba...
Hayat o kadar güzelki bazen kendime çokmu kuralcıyım diye soruyorum.Eşimde bıraz zamana yay herşey düzelir büyüdükçe kızımız diyor.Ama kızım büyüdükçe benim pinpirikliğimde onunla birlikte büyüyor.Nasıl olmalı bilmiyorum.Çözmüş değilim bende.
Çok tatlı maşallah bu arada.
Sevgilerimle
Yorum Gönder