Sabah evden çıkmama 10 dk.kala uyandı minişim, Gitmedi bakıcı teyzesine, yapıştı bana, anlattım "kızım işe gidip geleceğim".
İnmedi kucağımdan.
kahvaltısını yapması için oturttum mama sandalyesine,istemedi,kollarını açtı al beni der gibi.
Sarsam şöle koli bantlarıyla tüm bedenimede ayrılmasam gün boyu.Ama durmazsın ki, yürümek için itersin beni:))
Acaba der mi;
- Sevmiyo bu kadın beni, bırakıp gidiyo, benden önemli mi iş . Der mi?
Deme kuzum sakın deme,
Hayatta senden daha önemlisi yok benim için.....
7 yorum:
demez demez :)
kıyamam ya ben de bırakırken içimden bir parçayı da koyardım onunla...
Aynı kaygıyı niye ben de yaşıyorum sürekli?
ya bak gene snııf snııf oldum. bizimki de bugünlerde, kucağımdan ablaya geçerken ağlıyo...
Ve ben bu akşam felekten bi gece çalıcam, anneanneye rica ettim.
Napiiim ihtiyacım var
fundacığım demez di mi??
Özlemciğim napcaz biz böyle...
denizciğim sanırım kendimiz içinde birşeyler yapmalıyız,keyfini çıkar...
Çalışan tüm annelerde var bu kaygılar :( ama biz dışarı çıkıyoruz ve babası götürüyor o yüzden ben görmüyorum begüşün o anlarını :)
şuanda bizi anlayacak durumda değiller Elifcim, ama onlar da aynı kadari yaşayacaklar birgün... çocuklarını bizlere bırakıp gözleri dolu dolu işlerine gitmek zorunda kalacaklar.. işte tam da o anda, bugüğn ne hissettiğini anlatmanın zamanıdır... beklemen gerek canım biraz daha ;)
offf... her sabah aynı şeyler bana da oluyo.. sinir bşiy.. ama düşünmezler heralde böle.. mümkün olsa hiç ayrılmayız yanlarından.. hissediyorlardır bence..
Yorum Gönder