Sebepsiz, gereksiz ağlamaların bu kadar canımı sıkmasının sebebi, sıklaştığından mıdır? yoksa benim tahammül sınırlarımın azalmasından mıdır? İnsan hep birşeylere ümit bağlar ya, ben de 3 yaşına ümit bağladım, 2 aydan bile az bir zaman kaldı..
Havaların düzelmesini bekliyoruz dört gözle, havaların bu dengesizliği bizim de dengemizi bozuyor, öyle hissediyorum.
Zamansızlıktan şikayetçiyim son günlerde, günlerin uzamış olmasının aksine yetmiyor zaman bana, bize...Akşam için planlar yapıyorum, artık o kadar yetişemiyorum ki, banyo yapmasını bile plan dahilinde yapar oldum..Kafası kaşınınca şöyle diyor; anne, ben bitlendim galiba:))
Biraz deli dolu bir kız, cidden, uçuk biraz:)) Süslenmek en büyük zevki son zamanlarda.
Pazar günü parmağına 3 tane yüzük taktı, kafasına çiçeklerle süslenmiş yarım şapka, hepsini arkadaşlarım hediye almıştı ona, dudağına güya ruj sürdü, şöyle sordu bana; anne, bana neden oje sürmedin? Ben evin kapısını kilitlemeye çalışırken, babasıyla bindiler arabaya, ön koltuğa kurulmuş, "sen arkaya otur" dediğini kapıyı açmadan dudaklarının hareketinden anladım...Hiç yapmam aslında ama bu sefer yaptım, emniyet kemerini sıkıca bağladık, o, ön koltukta gitti büyük Babaannesinin sıcacık peksimetlerini yemeye...
"Baba, sen beni polislerden korurusun, olur mu?" diye diye...
Foto: Gittiğimiz restaurantta arkadaşıyla doktorculuk oynarken...
** Bir davetiye aldım bugün; Üstün Dökmen' in "Evden Okula,Okuldan Dünyaya" konulu konferansı üzerine.. Rüyacığım yengene gider misin akşam? diyeceğim, kesin "Evet, yaşasın" diyecek :))
**Annelerin Dünyası yepyeni, ufak tefek düzenlemelerimiz kaldı ama çoğu bitti sayılır, uğrarsanız burdayız;
Annelerin Dünyası..
